تنها یک پار المپیکی، انتقادات بر کمیته المپیک افزایش می یابد

 این گزارش برگرفته از سایت فارسی بی بی سی است:

بعد از ختم مسابقات پرشور المپیک لندن، حالا چشم‌ها به مسابقات پاراالمپیک که بازهم لندن میزبان آن است، دوخته شده اند.

در مسابقات پاراالمپیک که قرار است در ۲۹ آگوست/ اوت آغاز شود، حدود ۴۲۰۰ ورزشکار از ۱۶۵ کشور در رشته های مختلف با هم رقابت خواهند کرد.

از افغانستان در این مسابقات تنها یک ورزشکار در رشته وزنه برداری شرکت دارد.

فهیم رحیمی ۲۹ ساله که در چهارم سپتامبر در رشته وزنه برداری رقابت خواهد کرد.

او زمانی که ۱۳ سال داشت پایش را در اثر انفجار مین کنار جاده که از زمان جنگ‌های داخلی باقی مانده بود، از دست داد.

آمار دقیق و رسمی در مورد شمار معلولان افغانستان وجود ندارد. گزارشهای سازمان‌ها و نهاد های بین المللی در این زمینه ، از موجودیت ۸۰۰ هزار تا ۲ میلیون معلول در افغانستان را نشان می‌دهد.

خادم الدین الله‌یار، رئیس کمیته پاراالمپیک افغانستان، که به لندن آمده است می گوید که در افغانستان حد اقل یک میلیون معلول از بازمانده های جنگ های داخلی زندگی می کنند و بیش از ۷۰۰ هزار هم طی جنگ های چند سال اخیر با طالبان معلول شده اند.

یک میلیون معلول، یک ورزشکار

حتی اگر فرض بر این باشد که در افغانستان فقط یک میلیون معلول زندگی می کنند، تعداد ورزشکارانش در پاراالمپیک به تناسب تعداد این معلولان به شدت قابل بحث است. ایران کشور همسایه افغانستان با حدود ۷۵ میلیون جمعیت و تقریبا سه میلیون معلول، در مسابقات پاراالمپیک با ۷۹ ورزشکار حضور دارد.

بریتانیا به عنوان میزبان این بازیها، با ۶۲ میلیون جمعیت ۲۸۸ ورزشکار در مسابقات پاراالمپیک دارد.

رئیس کمیته پاراالمپیک افغانستان، بی توجهی به معلولان، عدم دسترسی ورزشکاران معلول به تجهیزات مدرن و مشکلات اقتصادی را از دلایل عمده کم رنگ بودن حضور بازیکنان معلول افغان در مسابقات جهانی می‌داند.

خادم الدین الله‌یار در مصاحبه ای به بی بی سی گفت: "در افغانستان آدم های سالم ما کجا امکانات خوب دارند که ما از معلول خود توقعات بلند داشته باشیم و یا از دولت امید داشته باشیم که برای آنها کمک کند؟ معلولان افغانستان تقریبا در بدترین شرایط زندگی می کنند و حضور یک ورزشکار معلول در چنین شرایطی قابل تقدیر است".

به گفته آقای الله‌یار بودجه کمیته پاراالمپیک افغانستان در سه ماه، ۲۹۰ هزار افغانی است که چیزی معادل شش هزار دلار آمریکایی می شود.

او می گوید: "از این بودجه برعلاوه دیگر هزینه ها، ما باید برای ورزشکاران معلول ماهانه ۱۰۰۰ افغانی بدهیم که برای هیچ چیز شان کافی نیست".

کمیته پاراالمپیک افغانستان ۹۰ ورزشکار در رشته های مختلف دارد که بارها در مسابقات آسیایی دستاوردهای داشته اند.

بار دوش جامعه

رئیس کمیته پاراالمپیک افغانستان می‌گوید معلولان در این کشور در وضعیت بدی قرار دارند و دولت توجهی به آنها ندارد

معلولیت در جامعه مثل افغانستان مشکل بسیار برزگی است. به دلیل اینکه خیلی از معلولان دسترسی به کسب و کار ندارند، شماری از آنها منزوی شده اند و حتی گاهی مردم آنها را "بار دوش جامعه" می خوانند.

اما در این میان کسای هم هستند که می خواهند این باورعمومی را عوض کنند.

فهیم رحیمی، وزنه بردار افغان در پاراالمپیک لندن می گوید که دوست ندارد کسی او را شهروند درجه دوم بخواند.

او می‌گوید: "مردم گاهی معلولان را تحقیر می کنند. من در اوایل خیلی ناراحت می‌شدم. اما فعلا به این شیوه زندگی عادت کرده‌ام."

فهیم برعکس خیلی از معلولان حضور فعال در اجتماع دارد. او نصف روز راننده است و در یکی از ایستگاه های کابل مسافرکشی می‌کند و نصف دیگر روز، در کمیته پاراالمپیک به تمریناتش ادامه می‌دهد.

او می‌گوید: "از کارم به عنوان راننده راضی هستم، درآمد یک روزم تقریبا ده دلار است. هر چند پول زیادی نیست اما خوشحالم که مثل بقیه آدم های سالم زندگی می‌کنم".

این ورزشکار افغان که در مسابقات المپیک ۲۰۰۸ پکن هم شرکت کرده بود، می گوید که در آن مسابقات به دلیل اجرای حرکت اشتباه و موازنه نادرست، از دور مقدماتی حذف شد.

حالا اما چشم امید این ورزشکار معلول به پاراالمپیک لندن و چشم معلولان افغانستان به او دوخته شده است.

فهیم می‌گوید: "با روحیه خیلی خوب آمده ام و واقعا می خواهم دست پر و با مدال به کشورم برگردم تا دیگر کسی معلولان افغانستان را قشر ناتوان صدا نزند."